Tour d’Honneur de François Faber - Geschreven door Flandrien Bartali en gecopieerd met zijn toestemming.

 

Van dit verhaal krijg ik zelf- jawel – de tranen in mijn ogen. Gevoelige zielen, “epische zwarte rafkes” of faux-Flandriens lezen best niet verder.

François - van origine een Luxemburger maar in feite geboren (Aulnay,26/01/1887) en getogen Fransman - was een bijzonder sterke man (1,86m en 91kg) en verdiende de kost als verhuizer en dokwerker. De bijnaam “De reus van Colombes” was dan ook meer dan toepasselijk.

 

François (Labor) debuteert op 19 jarige leeftijd in de TDF van 1906 waar hij de finish echter niet haalt, in 1907 eindigt hij 7de. In de TDF 1908 wordt hij finaal tweede achter zijn Peugeot teamgenoot, de legendarische Lucien Petit-Breton. Een jaar later wint hij – in de mooie licht-blauwe Alcyon kleuren - als eerste niet-Fransman (en eerste Luxemburger) de TDF 1909 (die voor de eerste maal in tegenwijzerzin werd afgewerkt en goed was voor 4497 km en 14 etappes) . Hij wint ook vijf opéénvolgende etappes, een record dat nog steeds staat. De rest van de etappes (op één na) laat hij aan zijn ploegmaats. Ondanks zijn imposante kathedraal van een lichaam en bijhorende ongekende kracht, is François een “crème van een kerel”: hij deelt de inhoud van zijn musette met een uitgehongerde onbekende individueel, stopt en helpt collegas onderweg bij pannes, heeft elegante manieren en wordt door vriend en vijand voor zijn loyauliteit geprezen. Faber (zie foto) heeft zoveel kracht dat meermaals zijn ketting afbreekt tijdens TDF ritten.

 

Ne echte Flandrien maar het verhaal wordt nog straffer…

 

In 1914 breekt de eerste wereldoorlog uit en de plichtsbewuste Faber twijfelt geen seconde en sluit zich aan hij het Vreemdelingenlegioen ( 2de Regiment de Marche in Bayonne). Als spoedig wordt hij bevorderd tot korporaal. François is met zijn regiment betrokken bij de veldslag van Artois in 9 mei 1915 en samen met zijn regiment proberen ze nogmaals “ Ouvrages blancs “, een steile helling gelegen in de buurt van de Mont-St-Eloi, in te nemen.

Toen een zwaargewonde collega-legionair in niemans land lag tussen de Franse en Duitse stellingen twijfelt François geen seconde, hij gooit zijn wapen weg, kruipt spontaan uit de loopgracht en haalt met zijn sterke lichaam de collega op zijn schouder terug richting eigen loopgraven. Echter net voor hij terug aan de eigen loopgraven kwam, wordt hij dodelijk geraakt door een Duitse scherpschutter. Niet veel later ontploft in de buurt een Duitse obus die maakte dat het stoffelijk overschot van François nooit werd gevonden. Zijn regiment verloor bij dit gevecht 1889 van de 2900 man. Onvoorwaardelijke inzet… je ziet het enkel bij legionnaires, para’s en mensen uit de zorgsector. Respect gij dapperen grand monsieur François. Ik doe nederig mijn klak af en vergeef het hen, de zwarte rafkes die “epische” dingen doen. Ze komen nog niet aan uw enkels, die carbon-pussies Ó.

 

Squadra Flandria… making Flandriens great again.

 

Palmares:

Bordeaux-Paris 1911 : 1ste met 20 ‘ voorsprong op Garrigou

Paris-Tours 1909 en 1910: 1ste

Paris-Bruxelles 1909:1ste

Giro di Lombardi 1908: 1ste

TDF 1909: 1ste

19 etappezeges in 8 TDF deelnames

TDF 1908 : 2de

TDF 1910: 2de

Paris-Roubaix 1913: 1ste

Bronnen: Pierre Chany en eigen onderzoek

Copyrights Flandrien Bartali 2021

Met oprechte excuses voor de zwarte Rafkes… maar aub het woord episch en Flandrien niet verder devalueren.